گیلان یکی از قطب های مهم کشاورزی ایران است که 38 درصد برنج / 90 درصد چای / 60 درصد ابریشم / 18 درصد زیتون و 70 درصد بادام زمینی کشور را تولید می کند و در تولید بسیاری از محصولات کشاورزی دیگر از جمله مرکبات – انواع میوه ها – سبزیجات – صیفی جات و دیگر محصولات زراعی توانمندیهای قابل توجهی دارد.

به جرات می توان گفت: اگر برخی مشکلات ساختاری کشاورزی گیلان بر طرف شود استان مان میتواند بسیاری از نیازهای کشاورزی ایران را بر طرف کند.

نگاهی کوتاه به ساختار کشاورزی گیلان نشان می دهد که سنتی بودن شاکله کشاورزی گیلان و کند بودن روند نوسازی آن مشکلات مالی بسیاری از کشاورزان - خرده مالکیت زمین های کشاورزی – کمبود صنایع تبدیلی و بسته بندی و نبود بازار مطمئن برای فروش  بسیاری از محصولات مهم کشاورزی و وابسته بودن بازرگانی این محصولات به خرید تضمینی دولت از چالش های مهم کشاورزی  دیر پای گیلان است.

اگر چه دولت برای رفع این مشکلات چاره اندیشی هایی کرده و در تلاش  برای رفع آنهاست  اما با توجه به( برنامه محوری دولت برای خود کفایی )و نیز اهمیت کشاورزی در حفظ استقلال / تداوم رشد اقتصادی / حفظ امنیت غذایی و ایجاد فرصت های شغلی / توجه بیش از پیش دولت به کشاورزان ضروری است.

البته توجه به کشاورزی به معنای وانهادن دیگر بخش های اقتصادی و نادیده گرفتن تاثیر آنها در توسعه پایدار و همه جانبه نیست / بلکه مراد آن است که باید از دیگر بخش های اقتصادی به ویژه صنعت  برای  توسعه کشاورزی  بهره جست و توسعه این بخشها را منوط به محدود کردن کشاورزی نکرد.